KAYIP

Kayıp

 

Tanrılar adıma yazmış nefesleri, 

Sanki benlik değilmiş gibi... 

Yüklemiş kederi omuzlarıma 

kırbaçla çalışan afrika işçisi gibi. 

Bir kap aşk yazmış yövmiyeme, 

Buna da "Şükret" demiş. 

Yaşıyorum günleri haps-olarak(!) 

Gülüyorum varlığıma acıyarak. 

Kalmadı kudreti adımlarımında. 

Fakat saklı kalmış cenneti ruhumda. 

Bulamıyorum Tanrı'yı sokak sokak aradığımda.  

Haykırıyorum kahkahalarımı,

Yalvarıyorum tanrıya "çık artık ortaya!"

Evsiz çocuklar gibi titrek;

Dayak yemiş köpek kadar ürkek,

Ölmüş fahişenin gülüşü gibi şen şakrak,

Morarmış yaşlı adamın bedeni kadar sıcak.

Kutuplarda buluyorum kendimi.

Tanrıyla baş başa, 

Şeytanı taşlayarak.

Fotoğrafçı Bey

 

 

Ben yazıları güzel yazamazdım,

O yüzden fotoğraf çektim.

Her ne kadar zorsa bir şeyler yazmak

Bir o kadar acıdır anılarını fotoğraflamak

Bir gün kurcalarken sağı solu

Ansızın çıkar karşına güzel günlerin pozu,

Bir fotoğraf parçasıdır başkası için ama

Benim için unutulmayacak bir anı.

Günler geçer üstünden ama acısı hep aynı

Çıkartamıyorsan aklından

Yenmelisin bu aşkı

YOK OLUŞUN TASVİRİ

 

Bakıp denizin ufuk çizgisine hatırlamamak isterdim seni

Bir siluet belirir gözümün önünde

O güzel gözlerinle bakıp dalmak istiyorum serin suların şefkat dolu kollarına

Seyreylerken sarhoş olmak isterdim ela rengi gözlerine

Güzelliğinin yetkisine dayanarak haykırmak isterdim sevgimi

Yokluğunun acısında kaybolup ağlıyordum

Kirpiklerimden uzanan yolların çenemdeki son durağıydı aşkın

Gözyaşlarımın canımı yakan ağrıları

Yokluğunun varlığıydı yaşamamın nedeni

Varlığın kadar acıtmazdı lakin

Yanımdaymışsın gibi sıcacıktı hayallerim

Varoluşumdu en büyük yokluğun

Yoksa yok oluşum muydu sana olan aşkım

Süveyda

Sesin gelir, Nefesin gelir

Hasret dolu sol yanıma aşiyana uğrar gelir

El gelir, dert gelir

Seher yurdu özler gelir.

Dert gelir derman gelir

Gözlerinde bir haber, kuş olur gelir

Hasret gelir gözyaşı gelir

Sevadana şükreder, sabrım gelir

Sesin gelir nefesin gelir

Açık tuttum kapımı özlemlerim gelir

Ya sen gelirsin kapıdan ya ölüm

Ya mutluluktur gelen zaten ya zulüm. 

Şiirler

Güzel yazılar. Her sayfada her satırda.

Okuyunca insanın mest olduğu.

Yada ne bileyim bir anda memlekette bulduğum ruhumu. 

Sanki göğüs kafesimin ötesine geçip, düzenli atan kalbimin ritmini bozar gibi heceler, aruzlar, sözcükler...

İnsanı toprağa bağılyor tırnak uçlarından, yada ne bileyim bulutları ayaklarının altına aldırıyor şu  sıralar. 

O kadar güzel yazmış ki yazan, sanki bir daha tek kelime etmeyecekmiş gibi derlemiş şiirini.

Bırakmış bir çoçuğun avuçlarına.

Bırakmış siyah önlüklülerin beslenme çantasına.

Montsuzların omzuna, 

Yurtsuzların başına. 

Hastaların ilacına katmış, 

annelerin sütüne.

Her şeye ve her zehre rağmen memleket sevdası sarmış kelimelerini.

Anne gibi, Yar gibi, Uzak kalan gurbetçiler gibi

Tam da memleket kokulu güllerim gibi. 

Vuslat Demi

Sinesinde geçmişin kasvet

Bir leyla misali geceme kaldı

Karanlık bir limanda gemiler 

Sevdaya demir attı

Kavuşmak mahşere kaldı

Bir şişenin dibinde

 iki duble nefes kaldı

Kimler ne der bilmem 

Neyin ezgisi bu gülüşler

Sevilmek cennete kaldı

Sırtlarında kamburlarından adamlar

Eteklerinde incili kadınlar

Bir güvertede şairlerle martılar

Avuçları misket dolu çoçuklar... 

Gidenler mezarlara hasret kaldı

Neyse sevgilim

Bizim için kader yazacağını yazdı

Vuslat demi dizelere kaldı. 

Güneş Doğuyor Avuçlarımda

Çiçekten kadın 1

Sarmaşıklar sardı limanı

Kayıklar battı

Deniz yükseldi

Balıklar intihar etti

Kuşlar vazgeçti uçmaktan

Çiçeklerim soldu

Pembe panjurlu evimi yıktılar

Yollar kaldı geride

Uzadıkça uzayan bariyerler

Bir melodi var yüreğimin içinde

Dinledikçe vazgeçiren her şeyden

İnsanı hayata bağlayan bir tını

Gözlüklerim kırıldı bulanık görüyorum artık

Sevdam bak yağmur başlamış

Seversin sen yağmurda koşmayı

Bir saçak altında sigara içmeyi

Hadi iç sigaranı da mutluluğa koşalım